Η βία της ευέλικτης εργασίας με «μπλοκάκι» και οι συνέπειές της στις εργαζόμενες γυναίκες στον κλάδο μελέτης - κατασκευής - Παρέμβαση της Εύης Γεωργιάδου (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών) στην ημερίδα της ΟΓΕ

Ημερίδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) στις 25/11/2023 - «Αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών στην εργασία, στην Εκπαίδευση, στην οικογένεια, ενάντια στη βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της προσφυγιάς»

Παρέμβαση της Εύης Γεωργιάδου (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών) στην ημερίδα

Η βία της ευέλικτης εργασίας με «μπλοκάκι» και οι συνέπειές της στις εργαζόμενες γυναίκες στον κλάδο μελέτης - κατασκευής

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές

Στέλνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό από τις συναδελφισσες και τους συναδέλφους του κλάδου των επιστημονικών τεχνικών υπηρεσιών και των κατασκευών.

Στην πρόσφατη μαζική γενική συνέλευση του σωματείου μας, του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, αποτυπώθηκε στην απόφαση, με αφορμή και τη φετινή παγκόσμια ημέρα  εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, η ανάγκη για δυνάμωμα του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην οικογένεια, ενάντια στη βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Η ανάγκη να αποκαλύπτουμε τη ρίζα της και διεκδικούμε όλα όσα είναι αναγκαία για την προστασία της γυναίκας που έχει κακοποιηθεί, αλλά και την πρόληψη κάθε μορφής βίας. Τονίστηκε ιδιαίτερα η ανάγκη συντονισμού με άλλα ταξικά σωματεία και φορείς του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος σε αυτή την κατεύθυνση.

Σήμερα βομβαρδιζόμαστε από τα συστημικά ΜΜΕ μόνο για συγκεκριμένες μορφές βίας, βομβαρδιζόμαστε από τον όρο «συμπεριληπτικότητα».

Δεν σας κάνει όμως εντύπωση που δεν λένε τσιμουδιά για τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα;

Που δε λένε κουβέντα για τις εργαζόμενες γυναίκες που εκτίθενται σε καρκινογόνους παράγοντες και άλλες επικίνδυνες ουσίες, χωρίς καμιά προστασία του γυναικείου οργανισμού;

Που δεν έχουμε ακούσει ποτέ για τις απολύσεις εργαζομένων επειδή τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους στην εργοδοτική βία και να μπουν μπροστά για τις συλλογικές διεκδικήσεις;

Πότε ακούσαμε για τις εγκύους που απολύθηκαν, ενώ δούλευαν με «μπλοκάκι»;

Πότε πληροφορηθήκαμε από κάποια εκπομπή ότι αυτές δεν έχουν ούτε τα δικαιώματα μιας τυπικά μισθωτής εργαζόμενης;

Πότε ακούσαμε για τις εργαζόμενες που πιέζονται να υπογράψουν ότι δε θα μείνουν εγκυες;

Για την εργοδοτική βία δεν θα ακούσουμε. Εργοδοτική βία που δε γνωρίζει φύλο, αλλά είναι ταξική.

Γιατί ανεξαρτήτως αν είναι άνδρας ή γυναίκα ο εργοδότης ή ο διευθυντής, ασκεί βία στις εργαζόμενες, καθημερινά καλλιεργεί τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων για το ποια θα απολυθεί και ποια θα προαχθεί.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η ευέλικτη εργασία και οι συνέπειές της στις γυναίκες.

Μας σερβίρουν όλα αυτά τα χρόνια στον κλάδο μας, ότι τάχα η ευελιξία που δίνει το δελτίο παροχής υπηρεσιών, το γνωστό «μπλοκάκι», θα μας δώσει δυνατότητα να καθορίσουμε όπως μας βολεύει το ωράριο μας για να φροντίσουμε τα παιδιά, ότι τάχα θα μας αποδώσει περισσότερες αποδοχές και άλλα παρόμοια.

Ποια είναι η πραγματικότητα; Η πραγματικότητα αποκαλύπτει το αόρατο πρόσωπο της ταξικής βίας που χτυπά ιδιαίτερα τις γυναίκες εργαζόμενες του κλάδου.

Βία είναι να απολύεται η εργαζόμενη με «μπλοκάκι» μόλις μείνει έγκυος, χωρίς καμιά αποζημίωση απόλυσης και παροχές μητρότητας, ή να διακόπτει την κύηση για να μη χάσει τη δουλειά της.

Βία είναι να πιέζεται η εργαζόμενη όταν πιάνει δουλειά να υπογράψει ότι δεν θα διεκδικήσει τίποτα από παροχές εξαρτημένης εργασίας και ότι αποδέχεται ότι είναι ελεύθερη επαγγελματίας.

Τι και αν βρίσκεται κάτω από την εργοδοτική πίεση και απειλή απόλυσης. Τι και αν πρέπει να δουλέψει με εντατικούς ρυθμούς μέχρι τελικής πτώσης για να βγουν τα  deadlines των μελετών και των projects. Τι και αν δουλεύει ήλιο με ήλιο ως επιβλέπουσα μηχανικός σε εργοτάξιο, με τεράστιους κινδύνους για την ασφάλειά της.

Η εργασία με «μπλοκάκι», που εδώ και χρόνια αποτελεί βασική μορφή της ευέλικτης εργασίας στον κλάδο, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, σημαίνει ότι η εργαζόμενη, όπως και ο εργαζόμενος, δεν εχει καν τα δικαιώματα των τυπικά μισθωτών εργαζομένων. Εμφανίζεται ως «συνεργάτης», ως τάχα ελευθεροεπαγγελματίας, ενώ στην πραγματικότητα εργάζεται με εξαρτημένη εργασία.

Την εμφανίζουν ως «ανεξάρτητη», αλλά βιώνει τη βία της εργοδοτικής τρομοκρατίας για να μην κάνει απεργία ή στάση εργασίας, με τον κίνδυνο της απόλυσης να καραδοκεί. Απ΄την άλλη, όταν γίνει μια απόλυση δεν δικαιούται αποζημίωση, αφού φαίνονταν ως «συνεργάτιδα».

Οι εργαζόμενες πρέπει να πληρώσουν μόνες τους τις ασφαλιστικές εισφορές στις περισσότερες περιπτώσεις. Η εργαζόμενη με «μπλοκάκι», δεν μπορει να αρρωστήσει, γιατί δεν προβλέπεται αναρρωτική άδεια. Δεν εχει ωράριο και άδειες. Ούτε γονεικες άδειες, ούτε κανονική άδεια. Δεν υπάρχουν καθόλου παροχές μητρότητας, ούτε καν αυτές που ισχύουν για τις τυπικά μισθωτές, όπως οι άδειες μητρότητας και τα επιδόματα. Δεν δικαιούται δώρο Πάσχα, επίδομα αδείας και Δώρο Χριστουγέννων.

Η εργαζόμενη και ο εργαζόμενος με «μπλοκάκι» δεν δικαιούται πληρωμή υπερωριών, δεν εχει καθορισμένο ωράριο. Η δουλειά 10ωρα και 12ωρα, η δουλειά Σαββατοκύριακα, είναι πραγματικότητα στον κλάδο μας και πολύ πριν το νόμο Χατζηδάκη, καθώς δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας. Υπάρχει μεγάλος αριθμός γυναικών μηχανικών που δουλεύουν ατέλειωτα ωράρια, ακόμη και μέχρι τη νύχτα.

Πώς θα μπορέσει μια μητέρα να βρει χρόνο για το παιδί της, όταν δεν υπάρχει ωράριο και δουλεύει ήλιο με ήλιο;

Απέναντι σε όλα αυτά αντιτάσσουμε την οργάνωση της πάλης μαζί με άλλα ταξικά σωματεία για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το σωματείο εχει δώσει νικηφόρες μάχες, όπως για παράδειγμα για ανάκληση απολύσεων εγκύων που αμείβονταν με «μπλοκάκι». Αυτό το διάστημα βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις και διαπραγμάτευση με τους εργοδότες του κλάδου για την υπογραφή ΣΣΕ που θα καλύπτει και τα «μπλοκάκια», και ειδικά οι προβλέψεις για τις μητέρες και τις εργαζόμενες συνολικότερα αποτελούν βασικό τμήμα των διεκδικήσεών μας.

Μια άλλη πλευρά, αφορά τα θέματα υγείας και ασφάλειας της εργασίας.

Η ταξική βία που βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι με την απουσία μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας στην εργασία, χτυπάει ιδιαιτέρα τις εργαζόμενες γυναίκες. Οι συναδελφισσες του κλάδου το βιώνουν και ως εργαζόμενες, αλλά και μέσα από το επάγγελμα του Τεχνικού ασφάλειας όπου πηγαίνουν και σε άλλους εργασιακούς χώρους άλλων κλάδων.

Οι γυναίκες εργάζονται σε βαριές εργασίες, αναγκάζονται να σηκώνουν βαριά φορτία με αποτέλεσμα τραυματισμούς και μυοσκελετικά προβλήματα, με συνεχή ορθοστασία, με έκθεση σε ακτινοβολίες, έκθεση σε επικίνδυνους χημικούς παράγοντες κ.λπ. που οδηγούν σε καρκινογενέσεις και επηρεάζουν ιδιαίτερα την αναπαραγωγική υγεία της εργαζόμενης και του εμβρύου, εκτίθενται σε επικίνδυνους βιολογικούς παράγοντες. Πολλές γυναίκες σε πολλούς κλάδους εργάζονται τη νύχτα, με βάρδιες, ενώ είναι αποδεδειγμένη η πιθανότητα καρκινογένεσης. Η εργοδοτική βία και η εντατικοποίηση είναι παράγοντες που αυξάνουν το στρες το οποίο με τη σειρά του οδηγεί σε πλήθος προβλημάτων υγείας όπως καρδιαγγειακά, ακόμη και σε καρκίνο.

Καμία ιδιαίτερη πρόβλεψη για τις ιδιαίτερες ανάγκες του γυναικείου οργανισμού. Απουσία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Εδώ έρχεται να προστεθεί και η βία της ευέλικτης εργασίας με το «μπλοκάκι». Σε αυτές τις εργαζόμενες δεν εφαρμόζεται ούτε τυπικά η νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια της εργασίας, με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζονται ούτε στοιχειώδη μέτρα, ούτε καν η παροχή μέσων ατομικής προστασίας. Για τις εργαζόμενες με «μπλοκάκι» δεν εφαρμόζεται επίσης η ειδική νομοθεσία με το σχετικό προεδρικό διάταγμα που προβλέπει την υποχρέωση του εργοδότη για ειδική εκτίμηση των κινδύνων και λήψη ειδικών μέτρων για τις εγκύους, λεχώνες και γαλουχούσες εργαζόμενες για την προστασία της υγείας και ασφάλειας.

Βία είναι και οι συνέπειες της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, της ανασφάλειας, η εμπορευματοποίηση υγείας και παιδείας, οι ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς.

Βία είναι η φοροληστεία με την οποία είναι αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, με πιο πρόσφατο επεισόδιο το νέο φοροληστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης που χτυπάει ιδιαίτερα τις αυτοαπασχολούμενες και τις εργαζόμενες με «μπλοκάκι».

Οι αυτοαπασχολούμενες συναδελφισσες αναγκάζονται να κάνουν το τεχνικό γραφείο τους σπίτι για να ανταπεξέλθουν στα χρέη, τους φόρους, τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να αναβάλλουν το μείνουν εγκυες ή πολλές εγκαταλείπουν το επάγγελμα όταν γίνουν μητέρες.

Βία είναι να γνωρίζεις ως τεχνικός ότι ένα σχολείο που εχει κατασκευαστεί πριν το 1985 χωρίς σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς εχει μεγάλο κίνδυνο από ένα σεισμό και να αναγκάζεσαι να στείλεις το παιδί σου σε αυτό το σχολείο. Στη χώρα μας η πλειοψηφία των σχολείων δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφάλειας.

Βία είναι να γνωρίζεις ότι υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες να προληφθούν οι φυσικές καταστροφές και τα τεχνολογικά ατυχήματα, και να μετράς νεκρούς εργαζόμενους, παιδιά, ηλικιωμένους, σε καταστροφές από δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς και ατυχήματα όπως η τραγωδία στα Τέμπη και καθημερινά στους εργασιακούς χώρους.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών σημαδεύεται και από τις χιλιάδες γυναίκες και τα χιλιάδες παιδιά θύματα του κατοχικού κράτους δολοφόνου του Ισραήλ, του ιμπεριαλιστικού πολέμου την Παλαιστίνη. Αυτό το πρόσωπο της βίας προσπαθούν να κρύψουν με την άθλια ισραηλινή και ΝΑΤΟϊκή προπαγάνδα που αναπαράγουν τα εγχώρια Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, η οποία βαφτίζει θύτες τα θύματα, εμφανίζει τις δολοφονίες αμάχων σαν «λελογισμένο κόστος» του δικαιώματος στη δήθεν «αυτοάμυνα ενάντια στην τρομοκρατία».

Κάθε εργαζόμενη μητέρα, είναι λογικό να ανησυχεί και για τον κίνδυνο κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου σκεπτόμενη ότι αύριο μπορει να πάρουν το παιδί της στο μέτωπο. Είναι λογικό να αγανακτεί με την πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων που εμπλέκουν τη χώρα μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, απ’ την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Με αυτή την πολιτική  που καθιστά το λαό συνένοχο στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού και τη χώρα στόχο αντιποίνων σε πιθανή ευρύτερη πολεμική ανάφλεξη.

Γι’ αυτό και παλεύουμε για απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο. Να μη χρησιμοποιηθούν υποδομές από ελληνικό έδαφος για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις στη χώρα μας. Να ακυρωθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις. Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα “Ψαρά” και τα άλλα ελληνικά πολεμικά πλοία που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ. Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ.

 

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές,

Ασπίδα προστασίας για τις γυναίκες και τα παιδιά είναι η συλλογική, οργανωμένη πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία και τη χειραφέτηση, για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών τους στην εργασία, στην προστασία της μητρότητας και των παιδιών, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο.

Είναι η κοινή πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν, υλοποιώντας την πολιτική  ΕΕ και ΝΑΤΟ που τσακίζει τη ζωή μας και αναπαράγει τη βία σε κάθε πλευρά της καθημερινότητάς μας.

Δεν το βάζουμε κάτω. Απέναντι στη βία αυτού του σάπιου συστήματος, αντιτάσσουμε το συλλογικό αγώνα, μαζί και με τους άνδρες εργαζόμενους, μέσα από τα ταξικά σωματεία και τους φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος. Προτάσσουμε τις ανάγκες μας, διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν. Σημαδεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο για όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα, φωτίζουμε το δρόμο για την ανατροπή.